Zespół De Quervaina

Zespół De Quervaina jest jednostką chorobową z grupy entezopatii, opisaną po raz pierwszy w 1895 roku. Obejmuje zapalenia pochewki ścięgnistej pierwszego przedziału prostowników ścięgna prostownika krótkiego i ścięgna mięśnia odwodziciela długiego kciuka. Występuje głównie u kobiet między 25 a 50 rokiem życia. Choroba jest nazywana również "kciukiem matki", ponieważ często występuje u matek na skutek wielokrotnego podnoszenia dziecka.

 Przyczyny:

Zespół de Quervaina powstaje na skutek przewlekłego drażnienia pochewkiścięgnistej, która reaguje przekrwieniem, obrzękiem i wysiękiem, a później włóknieniem, doprowadzającym do pogrubienia ścian i zwężenia jej światła. Przyczyny podrażnień nie są do końca poznane bowiem choroba występuje u osób w różnych grupach wiekowych i wykonujących różne zawody.

Jednak jako możliwe powody wymienia się:

• zaburzenia hormonalne (ciąża, połóg)
• powtarzające się urazy i przeciążenia (praca-fryzjerzy, sport- tenis, kajakarstwo)
• używanie telefonów komórkowych
• zmiany kostne w obrębie dalszej nasady kości promieniowej
• zaburzenia przemiany materii
• anomalie rozwojowe ścięgien

Objawy Zespołu De Quervaina:

• przewlekły ból 

- po stronie promieniowej nadgarstka ( w okolicy wyrostka rylcowatego)
- przy zaciskaniu pięści
- nierzadko promieniujący w kierunku kciuka oraz przedramienia
- zwykle najsilniejszy przy wykonywaniu ruchów chwytania i szczypania

• tkliwość w okolicach kciuka
• ścięgna są wyczuwalnie napięte
• zmniejszenie zakresu ruchów kciuka
• zmniejszenie siły chwytu
  
• czasem trzaski i skrzypienia podczas ruchów
• "palec trzaskający" charakteryzujący się trudnością z wyprostowaniem zgiętego palca, czemu towarzyszy bolesne "przeskakiwanie"

Jeśli zauważysz powyższe objawy, należy zgłosić się do lekarza lub fizjoterapeuty.

Leczenie:

Początkowo, jak w większości entezopatii stosujemy zazwyczaj działanie profilaktyczne, jednak w niektórych przypadkach konieczne jest leczenia operacyjne.

Stosuje się:

• unieruchomienie w ortezie obejmującej przedramię ( do ustąpienia objawów zapalnych w obrębie pochewki)
• zaprzestanie wszelkich działań wywołujących objawy
• stosowanie częstych przerw podczas wykonywania powtarzających się ruchów ręki i kciuka
• miejscowo i ogólnie leki przeciwzapalne
• ostrzykiwanie przez wykwalifikowaną służbę zdrowia glikokortysteroidami, lidokainą
• fizykoterapia

- w pierwszym okresie przeważnie krioterapia, ultradźwięki, pole magnetyczne w celu zmniejszenia bólu ostrego i stanu zapalnego
- w późniejszym okresie np. elektroterapia, ciepłolecznictwo

• ćwiczenia po ustąpieniu stanu zapalnego 
• kinesiotaping
• ostatecznie i w ciężkich przypadkach- leczenie chirurgiczne

 

 Ćwiczenia:

Po ustąpieniu stanu zapalnego, zaczynamy delikatne ćwiczenia- początkowo głównie rozciągające. Stopniowo przechodzimy do ćwiczeń czynnych, oporowych i innych podanych niżej.

Przykłady zaprezentowane poniżej mają na celu nakreślenie tego jak może wyglądać rehabilitacja.

Nie zastąpi to wizyty u lekarza, ani fizjoterapeuty!

Ćwiczenia czynne, rozciągające, oporowe, treningu zawodowego, automasaż (wolne i z przyborami) mają na celu:

• zmniejszenie nacisku ścięgna
• złagodzenie objawów
• wzmocnienie mm. nadgarstka i ręki
• przywrócenie siły chwytu
• przeciwdziałanie nawrotowi choroby
• przywrócenie bezbolesnego poślizgu ścięgna, pełnego zakresu ruchu i siły

Przydatne informacje dla pacjenta

• ortezy nadgarstka 
• artykuły do rehabilitacji 
• kinesiotaping i kompresy chłodzące 
• cieśń nadgarstka 
• kinesiotaping-plastrowanie dynamiczne 

Opracowanie:
lic. Katarzyna Waszkiewicz

Grafika pochodzi z google